Ik ben gister met mijn moeder naar Amsterdam gegaan. We zijn 's ochtends om 10 uur op de trein gestapt en we waren om 22.30 weer terug. Maar het was super leuk en gezellig. Eerst zijn we naar een tentoonstelling geweest Space invaders in het Nederlands instituut voor Mediakunst. Maar dat was helemaal niet de moeite waard. Ik vond de tentoonstelling gedateerd en irrelevant. Deze uren heb ik ook niet opgeschreven. Tijdens de tentoonstelling was er bijvoorbeeld een stellage te zien die een straaltje bloed produceerde wanneer er iemand werd doodgeschoten in Call of Duty. Ik vond de tentoonstelling meer "Kunst over games" dan "Kunst van games" of "Kunst in games"Vervolgens zijn we naar het symposium 'game design voor maatschappelijke verandering' geweest in de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen. Mijn moeder voor haar werk en ik voor mijn Profielwerkstuk. Er waren verschillende interessante sprekers en een minder interessant debat op het eind. Ik heb drie kantjes aan aantekeningen verzameld. Wat ik heb geleerd is:
Peter Werkhoven (Directeur research TNO en hoogleraar Universiteit Utrecht)
- Serious games is geen goede naam, het kan beter Toegepast game ontwerpen (hoewel ik het tweede nog cryptischer vind)
- Gamedesign is een mix van Sociale wetenschappen en Techniek en het zit op de grens van kunst en wetenschap.
- Spel komt niet voort uit cultuur maar cultuur komt voor uit spel
- Volgens een onderzoek van TNS Nipo 2008 gamed 72% van Nederland 4 uur per week
- Uit dit onderzoek blijkt ook dat 89% van mijn doelgroep zeer regelmatig gamed
- De meeste spellen die gespeeld worden zijn Puzzel-Strategie-Braintrain
- In 2008 is er 51.4 miljard dollar uitgegeven aan gamen
- Verschillende typen serious games zijn:
- 63% Academische opleiding (Dat wordt mijn game)
- 14% Sociale verandering
- 9% Beroepstraining
- 8% Gezondheid
- 5% Militair
- 1% Markteting
- (volgens onderzoek van Ratan en Ritterfeld - Serious games and statistics 2009)
David Shaffer (Game scientist and MIT graduate) (in het engels)
- Veel oudere mensen zijn bevooroordeeld
- 75% kan in World of Warcraft geleerde vaardigheden gebruiken tijdens werk (vooral alles tegelijk kunnen)
- Maar 61% van die mensen zegt dat hij het soort leiderschap niet kan toepassen dat hij geleerd heeft in World of Warcraft
- Je moet oppassen dat jou serious game niet een Chocolade Broccoli is (Niet leuk maar verstopt in iets dat wel leuk is)
- Maar als je alleen iets van het spel moet leren is het altijd de basis
- De meeste Serious games leren een manier hoe mensen moeten reflecteren
- Het is goed voor kinderen als ze deze eigenschap leren
- Je kan op twee manieren testen of mensen iets hebben geleerd van de game
- Pre/Post Tests
- Goed omdat je een nummer ziet en de behandeling is gelijk
- Niet goed omdat het een momentopname is
- Een analyse maken tussen de gezegde woorden en er een grafiek van maken (crowd sourcing)
- Goed omdat het een proces van groeien aangeeft en er nu zelfs een cijfertje uit krijgt
- Niet goed omdat het super moeilijk is en ik het niet kan gebruiken
- Het doel van deze soort serious games is niet het vak leren maar begrijpen
Jeroen van Mastrigt (Leraar Art&Technology aan de HKU)- Het creëren van games is interdisciplinair
- Wii kan helpen te revalideren omdat het leuk is
- Mensen doen iets liever als het leuk is
- Wetenschap en kunst beschrijven allebei op hun eigen manier de werkelijkheid
- Als alles leuk is kunnen we dan nog zonder?
Bestaande serious games:
- Gate (Traint burgemeesters om te gaan met crisis)
- World without oil (Helpt de wereld op te komen met creatieve oplossingen voor de oliecrisis)
- Een game om mensen te ontslaan
- Een game om te leren hoe je ijs moet scheppen
- Holle Bolle Gijs in de efteling
- Google Image labeler (Waar ik nu stiekem aan verslaaft raak)
- The blob (leer de stad Utrecht kennen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten